Zielige Prins

De beschrijving van het spel:

De zielige prins zat op zijn troon, zijn hoofd in zijn handen. Zijn koninkrijk lag in puin, zijn volk leed honger en zijn vijanden stonden voor de poorten. Hij had ze allemaal in de steek gelaten. "Wat kan ik doen?" hij huilde. "Ik ben een mislukking." Op dat moment verscheen er een vreemdeling in de troonzaal. Hij was gekleed in een eenvoudig gewaad en zijn gezicht was verborgen door een capuchon. 'Wanhoop niet,' zei de vreemdeling. 'Er is nog steeds hoop voor uw koninkrijk.' "Hoe?" vroeg de prins. "Ik heb alles verloren." 'Je hebt niet alles verloren,' zei de vreemdeling. 'Je hebt nog steeds je volk. En met hun hulp kun je je koninkrijk herbouwen en je vijanden verslaan.' De prins keek de vreemdeling ongelovig aan. "Hoe kan ik dat doen? Ik ben een mislukkeling." 'Je bent geen mislukkeling,' zei de vreemdeling. 'Je bent gewoon een man die fouten heeft gemaakt. Maar fouten kunnen vergeven worden. En met de hulp van je mensen kun je ze overwinnen.' De prins haalde diep adem. 'Ik zal het proberen,' zei hij. De vreemdeling glimlachte. 'Ik weet dat je dat zult doen,' zei hij. "En ik zal bij elke stap bij je zijn." De prins en de vreemdeling verlieten de troonzaal en gingen de straten van de stad in. De mensen verzamelden zich op straat, huilend en jammerend. Ze waren alles kwijt. De prins stond voor het volk en stak zijn hand op. ‘Mijn volk,’ zei hij. 'Ik weet dat je hebt geleden. Maar ik beloof je dat ik ons koninkrijk zal herbouwen en onze vijanden zal verslaan. Met jouw hulp zullen we van dit koninkrijk een plek maken waar iedereen in vrede en voorspoed kan leven.' De mensen juichten. Ze geloofden in de prins. Ze wisten dat hij hen naar de overwinning zou leiden. De prins en het volk werkten samen om het koninkrijk weer op te bouwen. Ze werkten dag en nacht, en binnen een paar maanden was het koninkrijk weer in zijn oude glorie hersteld. De mensen waren gelukkig en voorspoedig, en de prins was een wijze en rechtvaardige heerser. De vreemdeling die de prins had geholpen, werd nooit meer gezien. Maar de prins vergat hem nooit. Hij wist dat de vreemdeling een symbool van hoop was, en dat hij er altijd voor hem zou zijn wanneer hij hem het meest nodig had.