Spel
Een jong stel zat op een bankje in het park en staarde naar de sterren. De nacht was helder en de sterren scheen helder. "Ik hou van de sterren", zei het meisje. "Ze zijn zo mooi." ‘Ik ook,’ zei de jongen. "Ze herinneren ons eraan dat er meer in het leven is dan wat we elke dag kunnen zien." De jongen stak zijn hand uit en pakte de hand van het meisje. 'Ik hou van je,' zei hij. Het meisje glimlachte. ‘Ik hou ook van jou,’ zei ze. De jongen boog zich naar haar toe en kuste haar. Terwijl ze elkaar kusten, dacht de jongen na over hoe hij zijn liefde aan het meisje kon bewijzen. Hij wilde haar iets speciaals geven, iets dat haar zou laten zien hoeveel hij om haar gaf. Plotseling kreeg de jongen een idee. Hij maakte zich los van de kus en keek naar de lucht. "Ik weet wat ik kan doen", zei hij. De jongen stond op en liep naar de rand van het park. Hij keek om zich heen en zag een grote rots. Hij pakte het op en droeg het terug naar de bank. 'Hier,' zei hij, terwijl hij de steen aan het meisje overhandigde. "Dit is voor jou." Het meisje pakte de steen en keek ernaar. Het was een gladde, ronde steen. In het midden van de steen zat een klein, perfect gat. "Wat is het?" zij vroeg. ‘Het is een gevallen ster,’ zei de jongen. "Ik heb het speciaal voor jou gevonden." Het meisje glimlachte. 'Het is prachtig,' zei ze. "Bedankt." De jongen glimlachte terug. 'Graag gedaan,' zei hij. "Ik ben blij dat je het leuk vind." Het meisje hield de gevallen ster dicht bij haar hart. Ze wist dat het een symbool was van de liefde van de jongen voor haar. Het was een herinnering dat ze geliefd en gekoesterd werd. Het echtpaar bleef op de bank zitten en keek naar de sterren. Ze spraken over hun hoop en dromen voor de toekomst. Ze wisten dat ze onderweg met uitdagingen te maken zouden krijgen, maar ze hadden er alle vertrouwen in dat ze die samen zouden aangaan. De jongen en het meisje waren verliefd. Ze waren zielsverwanten. Het was de bedoeling dat ze samen waren.
Bekijk de gamevideo