Spel
Stof prikt in je neusgaten als je met een bons, gedesoriënteerd, midden in een zonovergoten zandbak belandt. Om je heen trilt de lucht met het keelgeluid van verwachting. Vijftig stappen verder, een schimmige muur van vacht, met ontblote tanden in een hongerige halve maan. Je bent een varken dat in de Wolf Games wordt geslingerd: dertig seconden om te leven, of dertig seconden om de kansen te trotseren. Paniek krabbelt op je dravers, maar het instinct neemt het over. Je snuit scant het terrein: verspreide rotsen, door de zon gebleekte botten, versplinterd hout, overblijfselen van vroegere kampioenen. De tijd is een hongerige wolf, die aan de randen van je seconden knaagt. Een verwoed gesnuif verspreidt het zand terwijl je aanvalt, waarbij je snuit op een schedel ramt en deze richting de hongerige horde rolt. Een geïmproviseerde barricade, wankel maar wanhopig. Nog meer botten verzamelen zich, het hout leunt tegen elkaar en vormt een bouwvallig schild. Twintig seconden. Je hart bonkt tegen je ribben, een razende trommelslag tegen het aanzwellende gegromkoor. Je baant je een weg door het puin en maakt een laatste barrière: een muur van hooi, verzameld uit vergeten nesten, gevuld met twijgen en stenen. Tien seconden. De schaduwen verschuiven en de verwachting verandert in gegrom. Je staat met gespannen hoeven, de zwakke verdediging je enige pantser. Vijf. Vier. Drie. Twee. Een. De poorten exploderen naar binnen. Een vlaag van vacht en hoektanden botst tegen je hooimuur. Het puilt uit, kreunt, maar houdt stand. Tanden schieten centimeters van je snuit af, klauwen schrapen tegen het bot. Je duwt, snuift, je paniekerige geschreeuw vermengt zich met de hongerige symfonie van de wolven. De tijd vervaagt, seconden veranderen in minuten, elk een wanhopige dans op de rand van de vergetelheid. Maar het rietje houdt stand. De muur buigt, maar breekt niet. Het tij van de wolven stijgt en trekt zich dan terug, terwijl hun frustratie weergalmt in de zandbak. Je staat te hijgen, terwijl de modder langs je snuit loopt, een overlevende tegen alle verwachtingen in. Het gebrul van de menigte overstemt het gejank van de wolf, dat uitbarst in een golf van gejuich. Jij, de onwaarschijnlijke kampioen, het varken dat de kaken van het lot trotseerde. Hoe lang zul je overleven? Wie weet. Maar voorlopig sta je rechtop, een monument van vasthoudendheid, wat bewijst dat zelfs in het aangezicht van de huilende duisternis soms de stromuur wint.
Bekijk de gamevideo