Spel
Een spel over eenzaamheid Het spel gaat over een eenzame oktoberavond. De speler is alleen in een donker bos en hij kan de wind horen huilen. Het enige licht komt van de sterren en de maan. De speler voelt zich verloren en alleen. Ze weten niet wat ze moeten doen of waar ze heen moeten. De speler kan door het bos dwalen, maar komt uiteindelijk terug bij het startpunt. Het spel gaat over de cyclus van eenzaamheid. De speler is altijd alleen, waar hij ook heen gaat. Het spel is een metafoor voor de ervaring van verlies. Als iemand van wie we houden sterft, voelen we ons verloren en alleen. We weten niet wat we moeten doen of waar we heen moeten. We kunnen het gevoel hebben dat we in een donker bos zijn, zonder licht om ons te leiden. Het spel herinnert ons eraan dat we niet alleen zijn in ons verdriet. Anderen hebben hetzelfde gevoeld als wij. Het spel is een manier om contact te maken met anderen die verlies hebben ervaren.
Bekijk de gamevideo