Spel
De nacht dat de monsters kwamen. De nacht dat de monsters kwamen, lag ik diep in slaap in mijn bed. Ik heb ze niet in mijn huis horen inbreken, of mijn broer horen stelen. Ik wist niet dat er iets aan de hand was totdat ik de volgende ochtend wakker werd en het bed van mijn broer leeg aantrof. Ik rende naar beneden om mijn ouders te zoeken, maar zij waren ook weg. Ik heb het hele huis doorzocht, maar kon niemand vinden. Ik begon bang te worden. Ik ging naar buiten en keek rond in de buurt. Ik zag een groep monsters verzameld in het bos. Ze droegen mijn broer weg! Ik wist dat ik iets moest doen. Ik kon ze niet zomaar mijn broer laten meenemen. Ik rende achter hen het bos in. De monsters waren snel, maar ik was sneller. Ik volgde ze naar hun kerker. Ze gooiden mijn broer in een cel en deden de deur op slot. Ik probeerde de deur open te breken, maar deze was te sterk. Ik stond op het punt het op te geven toen ik een geluid hoorde. Ik draaide me om en zag een klein wezentje zich achter een rots verstoppen. "Kun je me helpen?" Ik heb gevraagd. 'Ik kan het proberen,' zei het wezen. "Maar het zal niet gemakkelijk zijn." Het wezen leidde me naar een geheime doorgang die naar de kerker leidde. We sloop naar binnen en vonden de cel van mijn broer. ‘Ik ben zo blij dat je mij hebt gevonden,’ zei mijn broer. "Ik was zo bang." We hielpen mijn broer ontsnappen uit de kerker, en we renden weg voor de monsters. We waren veilig, maar we wisten dat de monsters terug zouden komen. We moesten een manier vinden om ze tegen te houden. We besloten naar de tovenaarstoren te gaan. De tovenaar was de enige die ons kon helpen. We reisden naar de tovenaarstoren en vroegen om zijn hulp. De tovenaar stemde ermee in ons te helpen, maar hij zei dat het gevaarlijk zou zijn. 'De monsters zijn krachtig,' zei de tovenaar. "Je zult heel voorzichtig moeten zijn." We kenden de risico's, maar we waren vastbesloten de monsters tegen te houden. De tovenaar gaf ons een drankje dat ons onzichtbaar zou maken. We dronken het drankje en sloop het hol van de monsters binnen. De monsters sliepen. We kropen door het hol, voorzichtig om geen geluid te maken. We hebben de leider van het monster gevonden. Hij lag in een groot bed te slapen. We kropen naar het bed en goten het drankje over het hoofd van het monster. Het monster werd wakker en begon te schreeuwen. De andere monsters werden wakker en begonnen ons te achtervolgen. We renden zo snel als we konden, maar de monsters kwamen ons inhalen. We kwamen op een dood spoor terecht. We zaten vast. De monsters stonden op het punt ons te vangen toen de tovenaar verscheen. Hij sprak een spreuk uit die de monsters op hun plaats bevroor. Wij waren veilig! We hadden de monsters verslagen! We bedankten de tovenaar voor zijn hulp. Eindelijk konden we naar huis en in vrede leven.
Bekijk de gamevideo