Spel
Het wezen was uitgedroogd van zijn lange reis door de woestijn. Zijn huid was droog en gebarsten, en zijn tong was gezwollen. Hij wist dat als hij niet snel water zou vinden, hij zou sterven. Het wezen strompelde door het zand, op zoek naar enig teken van leven. Eindelijk zag hij iets in de verte. Het was een oase! Het wezen rende ernaar toe, zijn hart bonkte in zijn borst. Toen het wezen de oase bereikte, viel het op zijn knieën en dronk diep uit de plas water. Het water was koel en verfrissend en het voelde alsof het wezen herboren werd. Nadat hij zich vol had gedronken, ging het wezen in de schaduw van een palmboom liggen en sloot zijn ogen. Eindelijk was er vrede.
Bekijk de gamevideo