Spel
Er was eens een konijn dat verliefd werd op een wolf. De wolf was groot en sterk, en het konijn was klein en zwak. Maar het kon het konijn niet schelen. Ze hield van de wolf, en ze wist dat hij ook van haar hield. De wolf en het konijn speelden urenlang samen in het bos. Ze renden en achtervolgden elkaar, en ze vertelden elkaar verhalen. Het konijn was blij. Ze had eindelijk iemand gevonden die van haar hield om wie ze was. Maar op een dag kwam de ware aard van de wolf aan het licht. Hij viel het konijn aan en probeerde haar op te eten. Het konijn was doodsbang. Ze rende en rende, maar de wolf was sneller. Net toen het erop leek dat de wolf haar wilde vangen, struikelde het konijn en viel. De wolf stond op het punt het konijn aan te vallen toen ze een idee kreeg. Ze stak haar hand in haar zak en haalde er een kleine kooi uit. Ze opende de kooi en hield hem voor aan de wolf. 'Hier,' zei ze. "Waarom plaats je jezelf niet hier?" De wolf keek naar de kooi en lachte. 'Denk je dat ik dat ga doen?' hij vroeg. ‘Natuurlijk,’ zei het konijn. 'Je bent een wolf. Je hoort in een kooi te zitten.' De wolf lachte opnieuw. 'Ik laat me niet opsluiten als een dier', zei hij. 'Dan zul je mij nooit meer opeten,' zei het konijn. De wolf stopte met lachen. Hij keek naar het konijn en zag de vastberadenheid in haar ogen. Hij wist dat het haar ernst was. ‘Goed,’ zei de wolf. "Ik doe het." De wolf stapte de kooi in en het konijn sloot de deur. Ze glimlachte en zei: 'Nu ben je mijn gevangene.' De wolf gromde. ‘Je zult hier spijt van krijgen,’ zei hij. 'Ik denk het niet,' zei het konijn. 'Ik denk dat ik het leuk ga vinden om je hier te zien wegkwijnen.' De wolf keek boos naar het konijn, maar hij wist dat ze gelijk had. Hij was nu haar gevangene en hij kon er niets aan doen. Het konijn ging terug naar haar huis en ze leefde nog lang en gelukkig.
Bekijk de gamevideo