Spel
Toen ik wakker werd, werd ik badend in het koude zweet wakker en bonkte mijn hart in mijn borst. Ik was gedesoriënteerd en verward, en een moment kon ik me niet herinneren waar ik was. Toen kwam het allemaal weer bij me terug: de donkere, lege kamer, de gesloten deuren, het gevoel gevangen te zitten. Ik probeerde op te staan, maar mijn benen trilden te erg. Ik liet me weer op bed vallen, mijn hoofd tolde. Ik haalde een paar keer diep adem, in een poging mezelf te kalmeren. Ik moest hier weg. Maar hoe? De deuren waren op slot en ik had de sleutel niet. Ik keek de kamer rond, op zoek naar iets dat me kon helpen ontsnappen. Er was niets. Ik zat gevangen. Ik sloot mijn ogen en probeerde na te denken. Er moest een uitweg zijn. Ik moest het gewoon vinden. Ik dacht aan mijn vrienden en familie. Ze zouden zich zorgen om mij maken. Ik moest een manier vinden om bij hen terug te komen. Ik opende mijn ogen en keek weer de kamer rond. Deze keer zag ik iets dat mij nog niet eerder was opgevallen: een klein raam hoog in de muur. Het was mijn enige kans. Ik stond op en liep naar het raam. Het was klein, maar groot genoeg om er doorheen te passen. Ik haalde diep adem en klom op de vensterbank. Ik keek naar beneden. De grond lag ver onder mij, maar ik had geen tijd om daarover na te denken. Ik moest springen. Ik sloot mijn ogen en sprong. De wind raasde langs me heen toen ik viel. Ik voelde de grond steeds dichterbij komen. Ik opende mijn ogen en zette me schrap voor de impact. Ik kwam met een klap terecht, maar bleef ongedeerd. Ik was ontsnapt. Ik rende zo snel als ik kon, weg uit die donkere, lege kamer. Ik keek niet achterom. Ik was vrij.
Bekijk de gamevideo