Spel
Mijn vuist balde en de woede vonkte als een stroomdraad. Mijn broer, gestolen, is bang om mijn buik als een bankschroef te verdraaien. Maar angst zou hem niet redden. Alleen maar rechtvaardige woede, tot op het bot geslepen. Ik zou geen slachtoffer zijn, niet meer. Deze schaduwen die hem durfden weg te rukken, zouden de betekenis van spijt leren kennen. Elke blauwe plek die ze op hem etsen, zou ik tienvoudig terugbetalen. Met elke traan die hij liet, verdronken ze in hun eigen traan. Geen genade, geen aarzeling. Alleen het onverzettelijke ritme van de terugverdientijd. Ze hadden me onderschat en mijn verdriet aangezien voor zwakte. Maar een in het nauw gedreven leeuw is het gevaarlijkste beest. De jacht was begonnen. Wraak zou mijn hymne zijn, gerechtigheid mijn enige gebed. De storm kwam eraan en ze zouden de stortbui niet overleven.
Bekijk de gamevideo