Spel
De kleine jongen hield ervan om verkleedpartijtjes te spelen. Hij trok de kleren van zijn moeder aan en deed alsof hij een prinses was. Zijn ouders vonden het niet erg, en ze moedigden hem aan zich te uiten zoals hij wilde. Op een dag was de jongen verkleedpartijtjes aan het spelen toen hij op de deur hoorde kloppen. Hij opende het en zag een groep jongens uit zijn buurt. Ze lachten en wezen naar hem. 'Kijk eens naar die kleine idioot,' zei een van de jongens. "Hij draagt een jurk." De jongen voelde zich beschaamd en beschaamd. Hij wilde wegrennen en zich verstoppen. Maar in plaats daarvan haalde hij diep adem en zei: 'Ja, ik draag een jurk. En wat is daar mis mee?' De jongens waren verrast door het vertrouwen van de jongen. Ze wisten niet wat ze moesten zeggen. 'Niets,' zei een van de jongens uiteindelijk. "Het is gewoon raar." ‘Het is niet raar,’ zei de jongen. "Ik ben het maar." De jongens keken elkaar aan, en toen keken ze naar de jongen. Ze konden zien dat hij zich niet zou terugtrekken. Ze haalden hun schouders op en liepen weg. De jongen sloot de deur en ging weer verkleedspelletje spelen. Het maakte hem niet uit wat de jongens dachten. Hij wist wie hij was, en dat was het enige dat telde.
Bekijk de gamevideo