Spel
Jasper knabbelde aan een dikke eikel en zijn snorharen trilden tevreden. Zonlicht bespikkelde de bosbodem en schilderde glinsterende mozaïeken op zijn bruine vacht. Green Leaf, zijn huis, neuriede met de gebruikelijke symfonie van ritselende bladeren en kwetterende eekhoorns. Maar vandaag doorboorde een dissonante toon de harmonie. Het gerommel van de motoren verstoorde de ochtendvrede. Monsterlijke metalen beesten, hun kaken knarsend van stalen tanden, sjokten de open plek op. Jasper, altijd de nieuwsgierige ziel, haastte zich dichterbij. Een mens, met het klembord in de hand, blafte bevelen en wees met een dikke vinger naar de torenhoge eiken en fluisterende reuzen. 'Duidelijke omlijning. Elke laatste.' Jaspers hart klopte als een drumsolo. Elke laatste? Zijn eikel rolde uit zijn greep, vergeten. Groen Blad, zonder zijn smaragdgroene mantel, was ondenkbaar. De angst knaagde aan hem, maar toen flikkerde er een vonkje uitdagendheid in zijn kleine borstje. Hij, Jasper Nibbletooth, de Vegetarische Rat, zou dit niet laten staan. Zijn eerste doelwit? De lunchtrommel van de houthakker. Met een vlaag van kleine klauwtjes maakte hij de metalen sluiting los en bevrijdde een sappige wortel. Hij stopte het in zijn wangzak, een kleine daad van rebellie, een wortel in het gezicht van tirannie. Vervolgens haastte hij zich langs de poot van een kolossale machine, waarbij zijn scherpe tanden aan een dikke draad knaagden. Vonken vlogen rond, de motor sputterde en met een kreun viel het metalen gedrocht stil. Er klonk gejuich uit de nabijgelegen struiken: Pip, de levendige mus, en Bartholomew, de knorrige das, hadden zich bij de strijd aangesloten. Pip bombardeerde de mensen met een duikvlucht en pikte in hun hoeden en kaarten. Bartholomeus liet met zijn indrukwekkende omvang een kettingzaag struikelen, waardoor deze als een roestige boemerang door de lucht vloog. Jasper verzamelde ondertussen de boswezens. Eekhoorns bekogelden de mensen met dennenappels, konijnen lieten hun voeten struikelen en herten lieten hen schrikken met nepbeschuldigingen. Op de open plek bloeide chaos. De mensen trokken zich verbijsterd en gefrustreerd terug in hun machines en mopperden over 'vervelend ongedierte'. Het bos kwam met een collectieve zucht van verlichting weer in zijn ritme terecht. Jasper zat op een met mos bedekte boomstam, zijn eikel triomfantelijk vastgeklemd en straalde. Hij is misschien klein, maar zelfs het kleinste hapje kan een revolutie ontketenen. De strijd om Groen Blad was nog lang niet voorbij, maar voorlopig stond het bos hoog en klopte het smaragdgroene hart krachtig. En Jasper Knabbeltand, de Vegetarische Rat, wist dat zelfs het kleinste wezentje een verschil kon maken, eikel voor eikel.
Bekijk de gamevideo