Spel
Het Spookhuis Het was een donkere en stormachtige nacht. De wind gierde door de bomen en de regen sloeg tegen de ramen. In het huis zat een jonge vrouw bij het vuur een boek te lezen. Plotseling hoorde ze een geluid. Het klonk alsof er iemand de trap op kwam. De vrouw legde haar boek neer en keek op. De deur van haar kamer ging open en er stapte een man naar binnen. Hij was lang en mager, met donker haar en een bleek gezicht. Hij droeg een zwarte mantel en zijn ogen waren roodgloeiend. De vrouw schreeuwde en probeerde weg te rennen, maar de man pakte haar arm vast. Hij trok haar tegen zich aan en fluisterde in haar oor. ‘Wees niet bang,’ zei hij. 'Ik ga je geen pijn doen. Ik wil alleen maar praten.' De vrouw probeerde weg te komen, maar de man hield haar stevig vast. "Laat me gaan!" ze huilde. "Alsjeblieft!" De man glimlachte. "Nee", zei hij. 'Niet voordat je ermee hebt ingestemd naar mij te luisteren.' De vrouw sloot haar ogen en haalde diep adem. 'Oké,' zei ze. "Ik zal luisteren." De man liet haar arm los en deed een stap achteruit. 'Dank je,' zei hij. 'Nu wil ik dat je goed luistert naar wat ik te zeggen heb.' De vrouw opende haar ogen en keek naar de man. "Wat is het?" zij vroeg. ‘Ik ga je een verhaal vertellen,’ zei de man. "Het is een verhaal over een huis dat wordt achtervolgd door een geest. Dit huis is anders dan andere spookhuizen. De geest in dit huis is een vriendelijke geest. Hij wil niemand pijn doen. Hij wil gewoon vrienden zijn." De vrouw trok een wenkbrauw op. 'Een vriendelijke geest?' zij vroeg. "Dat is belachelijk." ‘Het is niet belachelijk,’ zei de man. 'Het is waar. Deze geest is een goede geest. Hij is gewoon eenzaam. Hij wil iemand om mee te praten. Hij wil dat iemand zijn vriend is.' De vrouw dacht na over wat de man had gezegd. Ze wist niet of ze hem geloofde, maar ze was nieuwsgierig. 'Oké,' zei ze. "Ik zal naar je verhaal luisteren." De man glimlachte. 'Dank je,' zei hij. "Nu, laten we beginnen." De man vertelde de vrouw een lang en ingewikkeld verhaal. Hij vertelde haar over de geest en hoe hij vastzat in het huis. Hij vertelde haar over de andere geesten die in het huis woonden, en hoe ze allemaal waren gedood. Hij vertelde haar over de keer dat hij een klein meisje had gered van de aanval door een groep pestkoppen. De vrouw luisterde zwijgend naar het verhaal van de man. Toen hij klaar was, wist ze niet wat ze moest zeggen. 'Dat is een geweldig verhaal,' zei ze ten slotte. 'Ik ben blij dat je er zo over denkt,' zei de man. "Nu heb ik een vraag voor je." "Wat is het?" vroeg de vrouw. 'Wil je vrienden worden met de geest?' vroeg de man. De vrouw aarzelde even. 'Ik weet het niet,' zei ze. "Ik weet niet zeker of ik in geesten geloof." ‘Dat is oké,’ zei de man. "Je hoeft niet in geesten te geloven om vrienden met ze te zijn. Het enige wat je hoeft te doen is openstaan voor de mogelijkheid." De vrouw dacht er even over na. 'Oké,' zei ze. 'Ik zal vrienden worden met de geest.' De man glimlachte. 'Dank je,' zei hij. "Ik ben er blij om." De man draaide zich om en liep de kamer uit. De vrouw keek hem na en draaide zich toen weer om naar het vuur. Ze lachte. Ze wist dat ze een nieuwe vriend had gemaakt.
Bekijk de gamevideo